…υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες,δούλοι παχιοί, τους έχω βαρεθεί…

Την Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011 σύμφωνα με μαρτυρίες και καταγγελίες κατοίκων του χωριού Καστέλλια της ΔΕ Γραβιάς του Δ. Δελφών, από έκρηξη που συνέβη σε μεταλλευτική περιοχή πολύ κοντά στο χωριό και τις συνεπακόλουθες κατολισθήσεις προκλήθηκαν σημαντικές ζημιές στο αρδευτικό δίκτυο του Δ.Δ. ΚΑΣΤΕΛΛΙΩΝ, στο ανάγλυφο του βουνού, στη δασοκάλυψη της πλαγιάς και τα πλατάνια της κοίτης του Κηφισού ποταμού. Από καθαρή σύμπτωση απ΄ ότι φαίνεται δεν υπήρχαν θύματα μιας και θραύσματα βράχου διαφόρων μεγεθών εκτινάχτηκαν ανεξέλεγκτα στον επαρχιακό δρόμο Καλοσκοπής – Καστελλίων και την ευρύτερη περιοχή, θέτοντας σε κίνδυνο διερχόμενα αυτοκίνητα, περιπατητές αλλά και ζώα από τα κοντινά ποιμνιοστάσια.

Για τις επόμενες δυο - τρεις ημέρες παρατηρούνταν έντονη κινητικότητα στο εν λόγω σημείο, με μηχανήματα να εργάζονται πυρετωδώς παράπλευρα του δρόμου και εντός της ευρύτερης περιοχής της κοίτης του ποταμού, στην προσπάθεια είτε να αποκαταστήσουν τις ζημιές είτε να μετριάσουν τα γενικότερα εμφανή αποτελέσματα από τις καταπτώσεις των βράχων. Όλη η επιχείρηση βέβαια γινόταν απ΄ ότι φαίνεται «εν κρυπτώ» και με ευθύνη της μεταλλευτικής εταιρίας.

Τη Δευτέρα 20 Ιουνίου ο κάτοικος Καστελλίων και μέλος της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας, Π. Μακρής κατέθεσε ενυπόγραφη καταγγελία και απευθυνόμενος ταυτόχρονα στο Α.Τ. Γραβιάς, την Επιθεώρηση Μεταλλείων, το Τμήμα Περιβάλλοντος της Π.Ε. Φωκίδας και το Τμήμα Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ ζητούσε να μάθει το καθεστώς νομιμότητας των συγκεκριμένων μεταλλευτικών εργασιών, τη διερεύνηση του συμβάντος, την αποτύπωση των ζημιών και τον καταλογισμό ενδεχομένων ευθυνών, τη διερεύνηση της πιθανότητας επανάληψης επικίνδυνων καταστάσεων από αντίστοιχες δραστηριότητες κλπ. Ο ίδιος παραβρέθηκε και τοποθετήθηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δελφών ζητώντας παρέμβαση και των υπηρεσιών του Δήμου. Δεν προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση πως τόσο ο Δήμαρχος όσο και ο Αντιδήμαρχος Γραβιάς επικαλέστηκαν έκπληκτοι άγνοια του γεγονότος χωρίς να πείσουν όμως στην κυριολεξία κανένα.

Από τότε και ενώ οι καταγγελίες του Π. Μακρή έχουν δημοσιευτεί και σε αρκετούς διαδικτυακούς τόπους, δεν υπάρχει η παραμικρή αντίδραση από πλευράς των υπηρεσιών στις οποίες είχε απευθυνθεί εγγράφως. Φαίνεται πως ακόμα και στον καιρό της Διαφάνειας και της Διαύγειας του ΓΑΠ, το φως κάπου σκαλώνει στη «χοντρή πέτσα» φοβισμένων υπαλλήλων, εξαρτημένων ή/και διαπλεκόμενων με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.

Δεν μας παραξενεύει ιδιαίτερα βέβαια το γεγονός μιας και η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας περιμένει μέχρι σήμερα απάντηση σε έγγραφο που κατέθεσε στις 4 Οκτωβρίου 2009 (καλά διαβάστε 2009, δεν είναι λάθος) ζητώντας να μάθει για τη νομιμότητα διενέργειας ερευνητικών γεωτρήσεων σε αλπικό λιβάδι στη θέση Μέγα Ημεροτόπι της Γκιώνας.

Στη συνέχεια ο Π. Μακρής μη λαμβάνοντας κανενός είδους απάντηση, απευθύνθηκε με νέο έγγραφο του στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Άμφισσας ζητώντας την εισαγγελική διερεύνηση του θέματος. Από την αναφορά αυτή που καλοπροαίρετα ευελπιστούμε ότι «έχει πάρει το δρόμο της» , αξίζει να σταθούμε σε ένα σημείο που κατά τη γνώμη μας έχει εξαιρετική σημασία και στο οποίο αναφέρεται

«…Δεδομένου ότι υπάρχει πρόσφατο προηγούμενο παρακρατικής δράσης (εμπρησμός οικίας Στεφ. Κόλλια στη Καλοσκοπή, Αντισυγκέντρωση στην Αποστολιά) στο νομό μας από αυτούς που επιθυμούν τη ληστρική εκμετάλλευση του Βωξίτη, ερευνήσετε ποιοί απειλούν, με εκφράσεις του τύπου «θα σου κάψουμε το σπίτι - θα χυθεί αίμα», όσους έχουν διαφορετική άποψη…»

Απ΄ ότι φαίνεται οι παλιές «καλές» συνήθειες δεν κόβονται. Οι εταιρίες έμμεσα ή άμεσα με τη συνδρομή «προθύμων» παρατρεχάμενων που ανήκουν σε μια ευρεία γκάμα που περιλαμβάνει από εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, «αγνούς» και «συνειδητούς» μεροκαματιάρηδες και επαγγελματίες μέχρι και «αίρετούς», εξακολουθούν πότε με το μαστίγιο και πότε με το καρότο να επιβάλλουν αφενός κοινωνική «ομερτά» και αφετέρου τη «βασιλεία» τους μέσω του «διαίρει».

Όμως όπως και το πρόσφατο παρελθόν έχει δείξει αυτή η τακτική μπορεί να έχει προσωρινά αποτελέσματα αλλά «κοντά ποδάρια».

Με τον εμπρησμό του σπιτιού του Σ. Κόλλια στην Καλοσκοπή επιχείρησαν να κλείσουν ένα στόμα. Κατάφεραν να ανοίξουν χιλιάδες.

Έτσι και τώρα, εκμεταλλευόμενοι απόλυτα την κατάσταση της κρίσης και των μνημονίων που ισοπεδώνει ανθρώπους και δικαιώματα, επιδιώκουν άλλοτε με δωροδοκίες – πάνω ή κάτω από το τραπέζι δεν έχει σημασία - κι άλλοτε με απειλές, εκβιασμούς και τσαμπουκάδες να διασφαλίσουν τη σιωπή. Και οι δυο αυτές τακτικές φαίνεται πως έχουν ιδιαίτερη πέραση τον τελευταίο καιρό στην περιοχή των χωριών της Ν.Α. Γκιώνας.

Όμως κάτι έχει αλλάξει εδώ και καιρό.

Οι φωνές που σπάνε το φράγμα της σιωπής πληθαίνουν και απλώνονται.

Οι εταιρίες και οι φανεροί και κρυφοί υπάλληλοι τους νιώθουν αυτές τις φωνές σαν απειλή για τα συμφέροντα τους.

Ίσως να μην έχουν εντελώς άδικο μιας και αυτό που αμφισβητείται είναι το ιδιότυπο καθεστώς «κράτους εν κράτει» και «κατοχής» που είναι εγκατεστημένο στην Φωκίδα επί δεκαετίες.

Αυτό που διεκδικείται είναι το φυσικό δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, το δικαίωμα να έχουμε λόγο γι αυτά που μας αφορούν, για τη ζωή που μας ανήκει.

Τάσος Αφέντης, Φωκίδα