Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Αφιέρωμα στον φιλόσοφο, δάσκαλο και ακτιβιστή, στον δικό μας Ευθύμη Παπαδημητρίου


Ένα χρόνο μετά την απώλεια του Ευθύμη Παπαδημητρίου, δημοσιεύτηκε 16-σελιδο αφιέρωμα στην Κυριακάτικη Αυγή στο οικολογικό ένθετο Οικοτριβές. Μπορείτε να δείτε το ένθετο και το αφιέρωμα στις σελίδες 13 ως 28, ΕΔΩ
 

Από το κίνημα για τη σωτηρία του Κορινθιακού, στη θεματική περιβάλλοντος και το αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στερεάς


της Δέσποινας Σπανούδη (δημοσιεύτηκε στο 16-σελιδο αφιέρωμα στον Ευθύμη Παπαδημητρίου, στην Κυριακάτικη Αυγή 29/9/2013)


Από το κίνημα για τη σωτηρία του Κορινθιακού, στη θεματική περιβάλλοντος και το αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στερεάς

Το καλοκαίρι του 2007 ήταν μια ταραγμένη περίοδος για τις περιοχές γύρω από τον Κορινθιακό όταν άρχισαν να γίνονται γνωστά τα σχέδια κατασκευής μονάδων λιθάνθρακα και φυσικού αερίου από συμπράξεις μεγάλων εγχώριων και ευρωπαϊκών ομίλων. Ήταν ένα ακόμη καμπανάκι κινδύνου για την  κλειστή θάλασσα που επιβαρύνεται χρόνια από την βαριά βιομηχανική ρύπανση του Αλουμινίου της Ελλάδας (πρώην Πεσινέ), την εξόρυξη βωξίτη και τις εγκαταστάσεις φόρτωσης στην Ιτέα, την βιομηχανική περιοχή του ομίλου Στασινόπουλου στη Θίσβη Βοιωτίας και αρκετές άλλες ρυπογόνες όσο και ανεξέλεγκτες δραστηριότητες. 
Το κίνημα φούντωσε τον επόμενο χρόνο και στις δύο πλευρές του Κορινθιακού, με κινητοποιήσεις όπως η αυτοκινητοπορεία και ο αποκλεισμός της γέφυρας του Ρίο, με πορείες και ακτιβισμούς έξω από το εργοστάσιο του Αλουμινίου (που μετατρεπόταν και σε ιδιωτικό ενεργειακό κέντρο) αλλά και με ενημερώσεις στην Αθήνα και σε πόλεις και χωριά της Κορινθίας, της Αχαΐας, της Αιτωλοακαρνανίας, της Φωκίδας και της Βοιωτίας.  Εκείνη την εποχή γνωριστήκαμε με τον Ευθύμη, οργανώνοντας ομιλίες, συναντήσεις, άρθρα και παρεμβάσεις και αρχίζοντας μια συνεργασία που εξελίχθηκε σχεδόν αυτόματα σε στενή πολιτική και φιλική σχέση για τα χρόνια που ακολούθησαν.

Αρχές του 2009 ανακοινώθηκε η αναστολή των κυβερνητικών σχεδίων για τα εργοστάσια λιθάνθρακα, αλλά τα υπόλοιπα προβλήματα παρέμεναν. Την ίδια περίοδο, στην Βοιωτία, την Εύβοια και στην υπόλοιπη Στερεά  δίναμε αγώνες για την ρύπανση στην περιοχή του Ασωπού και του Ευβοϊκού, για τα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ,  τα σχέδια για την καύση RDF στο Αλιβέρι και σκουπιδιών στη Θήβα, τις εξορύξεις στην Γκιώνα και στην Οίτη, για τη μαζική αδειοδότηση ιδιωτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και αιολικών σε όλα τα βουνά της Στερεάς.  Ήταν μια περίοδος που συνέπεσε με τη επαναδημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ που ενέπνευσε τις ελπίδες χιλιάδων ανένταχτων αγωνιστών αλλά και της θεματικής περιβάλλοντος που επιχείρησε να παίξει ένα ρόλο οριζόντιας δικτύωσης συντρόφων που αγωνίζονταν σε τοπικά κινήματα σε όλη την Ελλάδα και να παράξει πολιτική θέτοντας το περιβάλλον ως βάση και ως παράμετρο που διατρέχει όλους τους τομείς. Ένα εγχείρημα που ωστόσο έμεινε στη μέση εξαιτίας παθογενειών που προκάλεσαν και τους σοβαρούς κλυδωνισμούς του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2009-2010. 
Σε αυτή την κοινή πορεία, η συμμετοχή του Ευθύμη ήταν ένας φάρος και ταυτόχρονα μια αναφορά για πολλούς συναγωνιστές. Από τα διόδια του Σχηματαρίου μέχρι τα σκαλιά του Συντάγματος, όπως και σε κάθε γωνιά που πίστευε ότι έπρεπε να είναι, οργάνωνε, συμμετείχε, υποστήριζε και ενθάρρυνε με αμείωτο ενθουσιασμό κάθε ενέργεια και κάθε κίνηση που διεκδικούσε ένα πιο αισιόδοξο κόσμο.