Σαν να μην πέρασε μια μέρα- για το 2ο Συνέδριο Επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης)

Την περασμένη Παρασκευή πραγματοποιήθηκε με κάθε επισημότητα και με βαρύγδουπο τίτλο  μια συνδιοργάνωση των Κλέαρχου Περγαντά (8 έτη νομάρχης Βοιωτίας + 2 περιφερειάρχης Στερεάς) και Παναγιώτη Αγνιάδη (προέδρου του ΕΒΕ Βοιωτίας επί σχεδόν 2 δεκαετίες) και μέγα χορηγό τον όμιλο Παπαϊωάννου (του τ.περιφερειακού συμβούλου που μας απείλησε με διώξεις, σχετικά: Δημοσίευση για εξώδικο του Π. Παπαιωάννου και η απάντησή μας). Πλήθος αναγνωρίσιμων ομιλητών ευρωβουλευτές, βουλευτές, γ.γ. υπουργείου, περιφερειάρχες, μητροπολίτες, διοικητές οργανισμών και πρόεδροι επιμελητηρίων. Κλείσιμο με φιλανθρωπικό δείπνο και ομιλητή τον Αρχιεπίσκοπο.
Το σχόλιο; Από την αρχή της κρίσης προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι οι βασικοί υπαίτιοι προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν περίπου ως φυσικό φαινόμενο. Οι ίδιοι άνθρωποι που στηρίζουν και εκπροσωπούν εδώ και δεκαετίες το σύστημα που σήμερα βρίσκεται σε κρίση, τοπικά και εθνικά, είναι αυτοί που σήμερα σε φανερή και ομολογημένη συνεργασία συνεχίζουν να το κάνουν. Τι απέδωσαν άραγε χρόνια ολόκληρα εκδηλώσεων και ημερίδων εκτός από δημόσιες σχέσεις των διοργανωτών; «Αναπτυξιακά συνέδρια», που πέρυσι-πρόπερσι γίνονταν από τον Περιφερειάρχη Στερεάς με τους κ.κ. Χρυσοχοίδη και τον Σκανδαλίδη και στα οποία μας διαβεβαίωναν για την καλή εξέλιξη των πραγμάτων. Που συμβαίνει πράγματι για κάποιους που συνεχίζουν να τρωγοπίνουν «εις υγείαν των κορόιδων» και να ξοδεύουν αφειδώς σε χορηγίες, εορτές και πανηγύρια. Γιατί η απομύζηση του δημόσιου πλούτου, η διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και η ανοχή κάθε ασυδοσίας δεν καθαγιάζεται σε όφελος γενικώς και αορίστως της «επιχειρηματικότητας», όπως μας εγκαλούν όταν καταγγέλλουμε τέτοια φαινόμενα. Η κατεδάφιση της δημόσιας σφαίρας, των Δήμων και των Περιφερειών και η μεταφορά κάθε κοινωνικής υπηρεσίας σε ιδιωτικά ολιγοπώλια δεν αποτελεί εχέγγυο επιβίωσης δικό μας αλλά των μεγαλοκεφαλαιούχων.

Μιλάμε για περιφερειακή ανάπτυξη όταν οι εθνικοί δρόμοι έγιναν αδιάβατοι λόγω διοδίων; Όταν Πανεπιστήμια και ΤΕΙ είναι υπό διωγμό; Όταν τα σχολεία συγχωνεύονται και οι μετακινήσεις των μαθητών είναι σε διαρκή επισφάλεια; Όταν η δημόσια υγεία καταργείται;  

Ανάπτυξη  σημαίνει δικαίωμα όλων τη στέγη, την εργασία, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και τις υπηρεσίες  υγείας, το καθαρό περιβάλλον. Προϋπόθεση γιαυτό είναι ο κοινωνικός σχεδιασμός και  έλεγχος στα δημόσια κοινωφελή αγαθά και υπηρεσίες όπως το νερό, τα ορυκτά, τα σκουπίδια, οι δημόσιοι χώροι και οι βασικές υποδομές. Η σημερινή κατάσταση είναι όχι απλώς αδιέξοδη, είναι εκρηκτική.