Απόψεις, προτάσεις για την Γ.Σ. του Περιφερειακού Αυτοδιοικητικού Κινήματός μας

του Κώστα Ντούσικου

           Σύντροφοι

  Οικογενειακοί λόγοι μου απαγορεύουν να βρίσκομαι σήμερα  μαζί σας, επιτρέψτε μου να αισθάνομαι  ανάμεσά σας.
  Εμείς οι αμετανόητοι, απ’ τις τέσσερις γωνιές της Στερεάς, πολίτες των κινημάτων και κομμάτων της Αριστεράς, που εκφραστήκαμε στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, βρισκόμαστε σταματημένοι σήμερα σ’ έναν ενδιάμεσο σταθμό.
   Δεν θα πω πολλά για την τετραετή πορεία μας.

   Οι εμπνευστές του Καλλικράτη γνώριζαν πολύ καλά τι θα συμβεί. Η αυτοδιοικητική έκφραση σε επίπεδο περιφέρειας να είναι υπόθεση των ισχυρών κομμάτων και όχι των τοπικών κοινωνιών και προσώπων που θέλουν ν’ αντιδράσουν, να εκφραστούν, χωρίς την στήριξη πολιτικού υποκειμένου, μη μπορώντας να συντο-νιστούν ξεπερνώντας τα όρια των νομών από μόνοι τους.                                                   

  Τα τοπικά προβλήματα, κατά Νομό, δεν ήταν αρκετά να μας συγκινήσουν  όλους, απ’ την μια άκρη στην άλλη της Στερεάς και να σκεφτεί κανείς, ότι δεν δοκιμαστήκαμε σε σοβαρά προβλήματα, (π.χ. έδρα Πανε-στημίου ή Τ.Ε.Ι. αν θα είναι η Λαμία, η Λειβαδιά, η Χαλκίδα, η Θήβα) για να μετρήσουμε και το μπόϊ μας. (Γνωστή η θέση και ενέργεια του Β. Αποστόλου για το σχέδιο Αθηνά και την έδρα των Τ.Ε.Ι.)
   Η συνεύρεσή μας αυτή και η περιφερειακή αυτοδιοικητική έκφρασή μας, κατά την άποψη μου ήταν επα-ναστατική πράξη γιατί :
1.       Συστρατευτήκαμε απλοί αγωνιστές ξεπερνώντας τα όρια των Νομών, για ν’ αντισταθούμε στον Καλλικράτη και ν’ ανατρέψουμε την αυτοδιοικητική κατάσταση στην Περιφέρειά μας.
2.       Δεν ταυτιστήκαμε με οικονομικά-πολιτικά-κομματικά συμφέροντα.
3.       Πολλοί πήγαμε κόντρα στις κομματικές μας επιλογές.
4.       Δεν πιστέψαμε στην άσκηση της εξουσίας, άρα αντιεξουσιαστές, με τη δική μας λογική.
5.       Ξεκινήσαμε ένα ταξίδι με απρόβλεπτες συνέπειες και δεν φυλακιστήκαμε στην υπαρξιακή μας ασφάλεια των σίγουρων κομματικών βεβαιοτήτων που λειτουργούν με κριτήρια θεολογικής πίστης.
6.       Είχαμε και έχουμε στην ατζέντα μας, όχι μόνο κινηματικά-πολιτικά κριτήρια, αλλά και κοινωνικά-ηθικά-πολιτιστικά.                                                                                                                                                                                     
7.       Ρισκάραμε, υπερβαίνοντας ακόμα και τους εαυτούς μας.                               

Σ’ αυτή μας τη στάση, δεν είμαστε όσοι ξεκινήσαμε και πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Πιστέψαμε στην εναλλαγή των συμβούλων και αποδείχτηκε ότι δεν είναι πανάκεια. Μετά την απώλεια του σύντροφου Κουρκούτη έπρεπε ν’ αναστείλουμε την εναλλαγή με απόφαση Γ.Σ. αποφεύ-γοντας έτσι την αλλοίωση της φυσιογνωμίας μας .

Σ’ αυτήν την χρονική στιγμή καλούμαστε ν’ αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας.
Σαν έκφραση στις επερχόμενες εκλογές  νομίζω πως όχι, δεδομένης και της De facto και απαράδεκτης απόφασης να είναι  υποψήφιος επικεφαλής ο Β. Αποστόλου.
Η άποψή μου είναι να συνεχίσουμε σαν χώρος διαλόγου και δράσης με πιο έντονα τα πολιτικά μας χαρακτηριστικά, γιατί οι συνθήκες για την κοινωνία και τους εργαζόμενους είναι χειρότερες από τότε που ξεκινήσαμε .  Και γιατί τα κόμματα της δικής μας Αριστεράς, όχι μόνο δεν στηρίζουν τα κινήματα, αλλά τ’ αποδυναμώνουν, τ’ απαξιώνουν.

                                          Σε ποιούς απευθυνόμαστε:

Απευθυνόμαστε σ’ αυτούς που εκφράζουν τις πολυεπίπεδες ρήξεις με το αστικό καθεστώς, το πολι-τικό σύστημα και τις κακώς εννοούμενες ιεραρχίες των κομμάτων ακόμα και της Αριστεράς.
Σ’ αυτούς που δεν βολεύονται με την λογική των κολλητών και της ‘’αυλής,,.
Σ’ αυτούς που πιστεύουν στα κινήματα, στις από τα κάτω συνεργασίες και όχι στις ευκαιριακές, εκλο-γικές συγκολλήσεις.
Σ’ αυτούς που πιστεύουν πως η συνδιαμόρφωση απόψεων έχει μεγαλύτερη σημασία από τις προσωπικές μας απόψεις.
Σ’ αυτούς που πιστεύουν στον εξοβελισμό της αντιπαράθεσης και όχι του αντιπάλου.
Σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν στον εξουσιαστικό ρόλο της Αριστεράς γιατί έτσι νομιμοποιούμε τον μηχανισμό ακύρωσής μας.
Σ’ αυτούς που θέλουν ν’ αλλάξουμε το κοινωνικοπολιτικό τοπίο και όχι να το τροποποιήσουμε.
Στους γονείς που δεν δυσανασχετούν όταν απεργούν οι εκπαιδευτικοί.
Στους ΕΒΕ που δεν αντιδρούν όταν απεργούν οι υπάλληλοί τους.
Στους οδηγούς που δεν αντιδρούν όταν οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους.
Σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι τα αδιέξοδα της πολιτικής Αριστεράς μπορεί να ξεπεράσει η κοινωνική Αριστερά.
Εδώ σύντροφοι είναι ο δικός μας ρόλος σαν κίνημα, ν’ ασχοληθούμε με δράσεις που καλλιεργούν τις συνεργασίες στην κοινωνία και όχι να ορίζουμε αυτιστικά τις αρχές μας.
Τώρα χρειάζεται να εμπιστευτούμε τους απλούς πολίτες, αφού δεν εμπιστευόμαστε τους ‘’πουλη-μένους,, συντρόφους και να θυμηθούμε ότι τα κινήματα (Κερατέα-Σκουριές-Βοτανικός-Τιτάν-Παρα-λίες-Λιθάνθρακας κ.α.) απέτρεψαν πολιτικές και έφεραν λύσεις.

Η δική μας πολιτική Αριστερά θα προκύψει απ’ όλα αυτά και δεν θα προηγηθεί αυτών. Όσο δεν πατάμε στην κοινωνία θ’ αναλωνόμαστε σε μάταιες προσπάθειες ψηφοθηρικών συμμαχιών για αυτοεπικύρωση και μόνο.

Εμείς θ’ αναγκάσουμε και την πολιτική Αριστερά να συνενώσει την πάλη για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, για τα μικρά προβλήματα  με την πάλη για τον σοσιαλισμό.

Τώρα που επικρατούν πολλαπλές συμπεριφορές και συνυπάρχουν ο φόβος με το θυμό, ο αγώνας με την παραίτηση, η ελπίδα με την απελπισία, η εξέγερση με την υποταγή, οι ίδιοι οι πολίτες μπορούν ν’ ακυρώσουν τις πολιτικές επιλογές, οι ίδιοι οι πολίτες είναι η ελπίδα για εμάς και τις επόμενες γενιές.
Εμείς λοιπόν που είμαστε σήμερα στη Λειβαδιά, οι αγανακτισμένοι, οι αποφασισμένοι, οι αμετανόητοι, οι εξεγερμένοι, δεν είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, έχουμε πολλά καλά, αλλά και ένα κακό. Δεν μπορούμε εύκολα να μυριστούμε πότε και πώς το ποτήρι της αγανάκτησης θα ξεχειλίσει διότι  πάντα για μας ήταν και θα είναι ξεχειλισμένο.
Τώρα όμως το ποτήρι είναι ξεχειλισμένο και για την κοινωνία.
Τώρα λοιπόν πρέπει να συνεχίσουμε με τις δικές μας δομές που ξέρουμε καλά, τις αμεσοδημοκρατι-κές, γιατί αποτελούμε χωρίς να το περιγράφουμε, άκρως πολιτική-κινηματική οντότητα, επικίνδυνη για το πολιτικό σύστημα, και για τα κόμματά μας αν δεν αλλάξουν ρότα.
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών της διακυβέρνησης, τώρα χρειαζόμαστε να ανατρέψουμε τους τυχόν παραχαράκτες της ιστορίας.
Τώρα , λοιπόν, που και η δική μας Αριστερά, όχι μόνο δεν ενίσχυσε, αλλά εμπόδισε με τις επιλογές της, το άνοιγμα προς τα κοινωνικά κινήματα με το πρόσχημα της ιδεολογικής απόκλισης, τώρα είμα-στε πιο πολύ απαραίτητοι.
Πεποίθησή μου είναι να συνεχίσουμε σαν ένωση φυσικών προσώπων, όπως αναφέρεται στον κανο-νισμό λειτουργίας μας, κινηματικοί, ριζοσπάστες. Η Δέσποινα με τους αντιπεριφερειάρχες πλαισιωμένοι με άλλους τόσους συντρόφους, να αποτελέ-σουν την συντονιστική επιτροπή που θα φροντίζει την λειτουργία μας.
Ένα παλιό άρθρο στην Εποχή του Κώστα Ντούζγου και της Βάσως Λέβα λέει:
….’’Δηλώνουμε ότι δεν εκχωρούμε σε κανέναν ούτε σπιθαμή της κινηματικής μας ψυχής. Είμαστε εδώ και θα είμαστε και μετά τις εκλογές. Δεν με πείθετε με τις απόψεις και τις διακηρύξεις σας, μου αρκεί η όψη σας ,

     Τώρα ξέρω σύντροφοι πως αν νυχτώσω στη Θήβα έχω το θάρρος να χτυπήσω την πόρτα του σύντροφου Δελβενακιώτη, στη Λειβαδιά της συντρόφισσας Δέσποινας ή Ακτίνας, στην Ιτέα του Αποστόλη, στη Αυλίδα του Κώστα και σε όλους τους συντρόφους μου.

    Αυτή είναι η προίκα μας τέσσερα χρόνια συναναστροφής, υπερβήκαμε τα όριά μας και γίναμε μια μεγαλύτερη οικογένεια, αυτή είναι η περιουσία μας και είναι κάτι.
    Μπορεί κάποιοι απ’ τον  πολιτικό μας χώρο, να θέλουν να μας θάψουν, ας μην τους επιτρέψουμε να μας κηδέψουν…

 

                           Καλή συνέχεια, καλή χρονιά σε όλους και πάνω απ’ όλα με υγεία.

                                                    Συντροφικά Κώστας Ντούσικος.

                                                                                                   Λαμία 01-02-2014