Ο Κώστας Κουρκούτης, ιστορικό στέλεχος της αριστεράς και της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέλος του ΣΥΝ, προτάθηκε ομόφωνα για τη θέση του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας με το ψηφοδέλτιο «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς» (υποψήφια περιφερειάρχισσα η Δέσποινα Σπανούδη). Η αποδοχή της πρότασης από τον σ. Κουρκούτη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα μέλη και τους φίλους του Αυτοδιοικητικού Κινήματος από την περιοχή της Βοιωτίας που συναντήθηκαν την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου σε μια μεγάλη και ανοιχτή συνέλευση στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας.
Κώστα, πώς τα βλέπεις τα πράγματα για το θεσμό της αυτοδιοίκησης μετά την ψήφιση του Καλλικράτη;
Και μόνο το εδαφικό μέγεθος των «Καλλικρατικών» δήμων ακυρώνει την ουσία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τούτο συνέβη και με τον «Καποδίστρια» του 1998, πολύ περισσότερο τώρα με τον «Καλλικράτη». Στη χώρα μας ο θεσμός του Δήμου - πόλης και ιδιαίτερα της κοινότητας - χωριού έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Διατήρησε την εθνική μας ταυτότητα στην Τουρκοκρατία και μεγαλούργησε στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Η κατάργησή τους ακρωτηριάζει την κοινωνική συνοχή του λαού.
Πέραν αυτών, στη σύγχρονη Ελλάδα, όπου ο θεσμός κηδεμονεύεται από το κεντρικό κράτος, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού διατήρησαν για λογαριασμό τους πόρους, αρμοδιότητες και την εποπτεία. Οι όποιες κατά καιρούς βελτιώσεις των ασφυκτικών πλαισίων, κυρίως κατά τις πασοκικές κυβερνήσεις, ήταν ποσοτικού χαρακτήρα και περιορισμένες, χωρίς να συνεισφέρουν ποιοτικά αποτελέσματα που να καταξιώνουν το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στην ίδια λογική κινείται και η μεταρρύθμιση «Καλλικράτη», η οποία αλλοιώνει τα αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά μετατρέποντας το θεσμό σε ετεροδιοίκηση.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνουν φέτος μέσα σε ένα πλαίσιο που καθορίζεται από την πολιτική του μνημονίου. Μένει καθόλου χώρος για να αναδειχθούν τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης;
Το ασφυκτικό πλαίσιο του Μνημονίου μαζί με τον «Καλλικράτη» αποτελούν ένα εκρηκτικό μίγμα που ανατρέπει οποιαδήποτε τοπική πρωτοβουλία βελτίωσης της ζωής του πολίτη.
Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα της Περιφέρειας Στερεάς συζητάται πολύ σαν μια υποδειγματική περίπτωση συγκρότησης ψηφοδελτίου για την περιφέρεια, από τα κάτω. Είναι έτσι; Και γιατί να συμμετέχει σε αυτό κάποιος που είναι ταυτόχρονα οργανωμένος σε ένα πολιτικό κόμμα;
Είναι όντως πρωτόγνωρο το εγχείρημα του Αυτοδιοικητικού Κινήματος. Δεν προέρχεται όμως από παρθενογένεση, ούτε αποτελεί επινόηση κάποιων αιθεροβάμονων. Είναι αποτέλεσμα κινητοποίησης των πολιτών της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, της περιοχής της Βοιωτίας και Εύβοιας αλλά και της Φθιώτιδας και της Φωκίδας, οι οποίοι εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια αντέδρασαν κατά των περιβαλλοντοκτόνων δραστηριοτήτων στην περιοχή, γνωστές από τις συνέπειες της ρύπανσης του Ασωπού, του Κορινθιακού και του Ευβοϊκού. Της αντίδρασης των πολιτών για το δικαίωμα σε καθαρό νερό χωρίς το καρκινογόνο χρώμιο στις περιοχές Οινοφύτων-Θήβας-Μεσσαπίας. Της αντίδρασης κατά της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής στην Αντίκυρα, στη Θήβα, στη Χαιρώνεια, στο Αλιβέρι αλλά και της άναρχης και ανορθολογικής εγκατάστασης, χωρίς σχεδιασμό και οπουδήποτε, αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών σταθμών κ.τ.λ.
Από τις κινητοποιήσεις αυτές προέκυψε το «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς» και δεν είναι τυχαίο που εκδηλώνεται στη Στερεά. Γιατί η Στερεά είναι η περιοχή που γειτνιάζει με το υπερκορεσμένο Λεκανοπέδιο της Αττικής και δέχεται τις ισχυρότερες πιέσεις ώστε να καταστεί χώρος υποδοχής όλων των ανεπιθύμητων δραστηριοτήτων εξυπηρέτησης του υδροκέφαλου κέντρου.
Φαίνεται ότι στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα συσπειρώνεται αξιόλογο τμήμα των μελών του ΣΥΝ της Στερεάς, πολλοί ανένταχτοι πολίτες, ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη πολλών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ), μέλη των Οικολόγων Πρασίνων και της Δημοκρατικής Αριστεράς, μέλη κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πολίτες που αποστασιοποιούνται από τα κόμματα του δικομματισμού. Πώς το καταφέρατε αυτό; Με τέτοια συσπείρωση στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα γιατί κάποιοι στον ΣΥΝ επιμένουν να κατεβάσουν και ένα δεύτερο ψηφοδέλτιο, με κεντρικό «χρίσμα» από τον ΣΥΝ;
Η συσπείρωση μελών του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων της αριστεράς στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα είναι, όπως προανέφερα, αφενός αποτέλεσμα της κρίσης αντιπροσώπευσης που διακρίνει σήμερα το πολιτικό σύστημα, αφετέρου του κατακερματισμού της αριστεράς στο αριστερό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα είναι διέξοδος...
Εάν τώρα ο ΣΥΝ επιμένει να συγκροτήσει και άλλο ψηφοδέλτιο, τούτο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, εκτός εάν θεωρεί ότι οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί αποτελούν ευκαιρία για καταγραφή κομματικών επιρροών. Πράγμα που πολύ λίγο απασχολεί σήμερα την κοινωνία σε συνθήκες μνημονίου...
Η μάχη αυτών των εκλογών δεν βρίσκει την αριστερά στα καλύτερά της. Τι μπορούμε να ελπίζουμε για την επομένη των εκλογών;
Μπορούμε να ελπίζουμε στην ανάταξη και συνοχή του ριζοσπαστικού χώρου της αριστεράς εφ’ όσον οι πολίτες-μέλη αναλάβουν πρωτοβουλίες όπως αυτή του Αυτοδιοικητικού Κινήματος στη Στερεά, και γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ ηγεσίας και βάσης.
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Συνέντευξη με τον Κ. Κουρκούτη, υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι απογοητευτικό το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς Ελλάδας να χαρακτηριστεί ως απόρροια αποκλειστικότητας των διαφορών στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ και των εσώτερων διαφορών του ΣΥΝΑΣΠΙΣΠΟΥ, αντί μιας ευρύτερης συσπείρωσης ΠΟΛΙΤΩΝ για την ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και ΥΓΙΗ διαχείριση των ΚΟΙΝΩΝ της Εκκλησίας του Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το αν? του ζητούμενου, του κατά πόσο το εδαφικό μέγεθος των «Καλλικρατικών» δήμων ακυρώνει την ουσία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχει μάλλον περισσότερο να κάνει με το πόσο συνειδησιακή γνώση έχουμε να αυτοδιοικούμαι τον ίδιο τον εαυτό μας, να αυτοδιοικούμαστε και με αντιθέσεις, όμως δημοκρατικά και με αλληλοσεβασμό για το κοινό αγαθό, κι άλλο τόσο ελλείψει προϋποθέσεων του κατά πόσο υπάρχει παιδεία και πρόθεση να γίνει Η ΓΝΩΣΗ (αυτή που) ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙ http://kodikas-dimon-koinotiton.blogspot.com/2009/09/blog-post.html ΚΤΗΜΑ των ΠΟΛΛΩΝ, ώστε να είναι εις θέση να εξασκούν οι πολίτες, πέραν των ειδημόνων της πολιτικής, πολιτικό έλεγχο και να παρεμβαίνουν όταν τα κακώς κείμενα χρήζουν παρέμβαση.